هنا
ادركت قيمة نفسى فى عينيكِ
وادركت قيمة نفسى فى افكارك
وادركت ان الشعر عندك لة معنى
اما نفسى فهى بعيدة كل البعد عنكِ
وقلبى مازال بينك وبينة حاجز
لاتنظرين الا لشعرى
ولم تعجبى الا بحرفى
اما قلبى فى نظرك فبلا قيمة
ونبضى عندك بلا معنى
اكتب واكتب
ومن حروفى اسطر فى قلبك
حتى كدت اقتل فى حبك
فتهاوت عينى من الدمع واكثر
وتبكى الجراح من بعدك
اهذا هو شعرى
الم يحرك فيكى النبض او كاد قلبك ينطق
فسحقا لشعرى ياهذة
فسحقا لحروف اكتبها
وسحقا لنبضات قلبى التى تكتب
بشعرى الذى اكتبة
عشت مع حزنى وقهرى
وتيقنت ان كل خواطرى فيكى وهم
اعلمتى معنى الحب من بين شعرى
هو اشواق لقلبك كنهر يجرى
فكتبت وكتبت
حتى توهمت
ان الحرف من قلبى يصيب قلبك
حتى توهمت ان كل اشواقى فى قلبك تسكن
فتلاشت حروفى
وتلاشت نبضاتى
فعلمت ان الحب فيكى سيدتى شئ محرم
وايقنت ان الحب فيكى وهم مركب
فحبى ليس كما فى فهمك او عقلك
الحب من بين حروفى يخاطر ويسكن
فى قلوب تحب الارتواء من حرفى
بعد ان تشعر بة وبصدق نبضى
ياأنتى
اقرأى حروفى كثيرا لعلكِ تبكى
او بنار الشوق لقلبى وشعرى تلتهبى وتحترقى
تعلمى الابحار فى ابيات شعرى
وتعلمى التجوال بين كلمات خواطرى
ستشعرى بصدق نبضى
وستتيقنى بأنى رجلا بحروفة لايهزى
وستكونى على علم بصدق حبى
لكن عذرا ياانتى
بنيتى بينك وبين قلبى حاجزا وصدا
بعدم فهمك لبعض مابة انادى واغنى
فدعينى اكتب واكتب فى قلبك
حتى تلتئم جراحى
حتى اشعر ببسمة على ثغرى
اذا سألنى القوم عنها
سأقول وابلغهم بان تلك البسمة هى التى انتظرتها عمرا
وهى من امرأة فهمت حرفى وشعرت بنبضى
وترغب فى قرب قلبى واندماج روحها بروحى

تعلمت الصبر و البال مهموم
تعلمت السهر وماعرفت النوم
تعلمت اضحك و الفرح معدوم
بس ماقدرت اتعلم كيف اصبر وان منك محروم